Kierowcy bardzo często dopytują o to, czy na drodze wewnętrznej obowiązują przepisy ruchu drogowego. Jednolitej odpowiedzi na to pytanie jednak nie ma. Bo czasami ustawy są wiążące, a czasami nie. Dużo zależy nie tylko od znakowania, co raczej konkretnego przypadku.
Prawny status drogi wewnętrznej wyznaczają dwa zapisy. Mowa konkretnie o:
Powyższe zapisy stanowią podstawę do kolejnego wniosku. A ten płynie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Ten wyraźnie wskazuje na to, że zasady ruchu drogowego obowiązują na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu. Na drogach wewnętrznych zatem nie obowiązują. A tak właściwie nie obowiązują w 99 proc. przypadków. Bo automatycznie włączają się tylko w razie stworzenia zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.
W praktyce oznacza to mniej więcej tyle, że kierowca nie zostanie ukarany za jazdę bez wyłączonych świateł mijania lub do jazdy dziennej, korzystanie z telefonu komórkowego podczas jazdy, niezapięte pasy bezpieczeństwa czy błędne sygnalizowanie manewru kierunkowskazem. Jednocześnie cały czas może ponieść konsekwencje związane z poważniejszymi czynami. Nadal:
Na tym jednak nie koniec. Na drodze wewnętrznej nie działają ogólne przepisy o ruchu drogowym. Mimo wszystko zarządca lub właściciel terenu może wyznaczać swoje. W efekcie kierowca cały czas ma obowiązek stosowania się do znaków ustawionych przy drodze i sygnalizacji świetlnej. Te nadal stanowią wiążący wyznacznik zasad, choć nadal też policjant za niestosowanie się do znaków mandatu nie wystawi.
Wyjątek od powyższych zasad jest tak naprawdę jeden. Dotyczy sytuacji, w której znak D-46 "Droga wewnętrzna" będzie połączony z tablicą D-52 "Strefa ruchu" czy D-40 "Strefa zamieszkania". Takie zestawienie oznacza, że kierowcę obowiązują nie tylko przepisy Prawa o ruchu drogowym, ale także niektóre specyficzne zasady (np. dotyczące strefy zamieszkania).