Pośpiesznie wprowadzona na rynek pierwsza generacja Opla Omegi z 1986 r. miała wiele błędów konstrukcyjnych i stylizację, która nie wszystkim przypadła do gustu. Druga, debiutująca pod koniec 1993 r. generacja przebijała poprzedniczkę wykonaniem i wyglądem. Ale i ona nie ustrzegła się chorób wieku dziecięcego. Trzeba było 4-5 lat produkcji, by Omega stała się autem mało kłopotliwym, wówczas jednak jej atrakcyjność zaczęła spadać ze względu na długi staż rynkowy. Flagowy (od czasu zniknięcia z salonów Senatora w 1994 r.) model Opla nigdy nie aspirował do miana auta luksusowego, chociaż napęd na tylne koła budził pozytywne skojarzenia. Dobre wyposażenie i ekskluzywne wykończenie to domena najdroższych albo specjalnych wersji. W tańszych doskwierały skromna deska rozdzielcza, przeciętne wyposażenie i średniej jakości materiały. Atutem wszystkich wersji było zaś przestronne wnętrze i olbrzymi bagażnik (sedan 530 l, kombi 540/1800 l). W połączeniu z dobrym wyciszeniem i komfortowym zawieszeniem czyniło to z Omegi świetne auto rodzinne, szczególnie przyjemne na długich trasach. Ale także miłośnicy ostrej jazdy znajdą tutaj coś dla siebie. Wersje z mocnymi silnikami V6 (3.0 i 3.2 l), obniżone w wersjach "sport" o 15 mm, są naprawdę szybkie. Mają sztywniejsze zawieszenia, dobrze się prowadzą i zaskakują dynamiką. Prawdziwą ciekawostkę stanowi Omega 5.7 V8 (nie mylić z produkowaną wcześniej Omegą Lotusem), dostępna jako Holden Monaro w... Australii.
1986 - premiera modelu (Omega A)
1993, grudzień - premiera Omegi B. Silniki 2.0 (116 KM), 2.0 16V (136 KM), 2.5 V6 24V (170 KM), 3.0 V6 24V (211 KM), 2.5 TD (turbodiesel, komora wstępna, 131 KM)
1997, jesień - modernizacja. Zmienione detale nadwozia, ksenonowe reflektory za dopłatą. Silnik 2.0 16V DI (turbodiesel, wtrysk bezpośredni, 101 KM)
1999, jesień - modernizacja. Nowa stylizacja przedniej i tylnej części, zmieniony kształt reflektorów przednich, osłony chłodnicy, zderzaków, tylnych lamp, pokrywy silnika. Drobne zmiany w wyglądzie deski rozdzielczej, schowki w drzwiach. Silnik 2.2 16V (144 KM), 2.6 V6 24V (180 KM), 3.2 V6 24V (218 KM), 2.2 16V DTi (turbodiesel, wtrysk bezpośredni, 125 KM)
2001 - silnik 2.5 CDTi (turbodiesel, common rail, 150 KM)
2003 - zakończenie produkcji modelu Omega
Omegę trapi wiele różnych przypadłości, rzutujących na oceny tego auta w rankingach niezawodności. "Średniak" Opla okupuje w nich dalekie pozycje, niezależnie od kategorii wiekowej. Według niemieckiego TÜV wśród aut w wieku 4-5 lat Omega zajmuje 79. pozycję, a wśród aut w wieku 6-7 lat 87. lokatę. W zestawieniu DEKRA jest to odpowiednio 87. i 72. miejsce.
Tabliczkę znamionową umieszczono na górnej powierzchni wzmocnienia przedniego pasa. Numer VIN wybito na podłodze, w przedziale pasażerskim, między prawym przednim fotelem a prawym progiem nadwozia.
(Opel, Niemcy)
W przypadku używanej Omegi B najtrudniej znaleźć wersje 2.6 V6 24V i 3.2 V6 24V. Niewielki wybór jest wśród diesli 2.0 DI oraz 2.2 Dti, a także wśród usportowionych i dobrze wyposażonych odmian MV6 (3.0 V6 24V, 211 KM). Do woli można wybierać wśród wersji 2.0, 2.2 16V, 2.5 V6 24V, 3.0 V6 24V i wysokoprężnych 2.5 DT.
Silniki 2.0 ECOTEC w Omedze B poprawnie pracują z tradycyjną instalacją LPG drugiej generacji za 1800-2100 zł. W silnikach 2.5 oraz 3.0 V6 wymagana jest instalacja wtrysku gazu za 2900-3500 zł. Te silniki dobrze tolerują eksploatację na autogazie. W poprzednich latach często spotykało się silniki V6 wyposażone w tradycyjne instalacje gazowe, ale bezwzględnie należy się wystrzegać takich rozwiązań. Szczególnie wówczas, gdy samochód wyposażony jest w automatyczną skrzynię biegów. Niestabilne wolne obroty silnika pracującego na LPG mogą doprowadzić do uszkodzenia skrzyni przekładniowej.
www.bestiales.pl - strona klubowa poświęcona różnym generacjom Opla Omegi. Oprócz spraw klubowych są tutaj instrukcje obsługi, porady techniczne i warsztatowe, obszerna historia modelu, galeria, filmy, tuning i linki do ciekawych stron poświęconych samochodom Opla.
www.omegaklub.eu - prócz spraw klubowych na stronie jest obszerne forum użytkowników Opla Omegi z konkretnymi poradami eksploatacyjnymi
Pierwsze lata Omegi B na rynku to szereg problemów z silnikami. Widlaste sześciocylindrowce miały awaryjny układ rozrządu i częste wycieki z układu chłodzenia. Z kolei w dwulitrowych jednostkach napędowych awaryjne były pompy cieczy chłodzącej. We wszystkich Omegach do połowy 1995 r. pojawiały się problemy z układem paliwowym (nieszczelności, spadek ciśnienia). Wady sukcesywnie poprawiano, najbardziej niezawodne są egzemplarze produkowane po 1997 r.
Przypadłością Omegi są znaczne luzy układu kierowniczego w dużym skręcie (wyczuwalne zwłaszcza na postoju).
Niespodziewanemu zapalaniu się kontrolek na tablicy wskaźników towarzyszy często awaria dmuchawy w układzie przewietrzania wnętrza. Winę może ponosić kostka elektryczna przy włączniku zapłonu. Niesprawny czujnik temperatury cieczy chłodzącej umieszczony przy termostacie może utrudniać rozruch ciepłego silnika.
Często psują się czujniki systemu przeciwpoślizgowego ABS, posłuszeństwa odmawia także centralny zamek. Stosowane początkowo piloty na podczerwień były bardzo zawodne, kłopoty skończyły się dopiero po zastosowaniu pilota wykorzystującego fale radiowe
Starsze egzemplarze Omegi mogą nosić ślady rdzy. Dopiero w 1996 r. zmieniono technologię zabezpieczenia antykorozyjnego, stało się ono naprawdę skuteczne. Najbardziej godne polecenia są egzemplarze wyprodukowane po 1997 r. - nie tylko bardziej odporne na korozję, ale też lepiej wyposażone.