Wyniki dziennikarskiego testu łosia (nieudane energiczne ominięcie przeszkody i powrót na wyjściowy pas ruchu) tuż po debiucie zmusiły producenta do wstrzymania produkcji i wprowadzenia modyfikacji w podwoziu A-klasy. Zmieniono między innymi stabilizatory, amortyzatory, rozmiar obręczy kół i ogumienia. Niżej zawieszony i utwardzony samochód otrzymał również seryjnie montowany system stabilizacji toru jazdy ESP. Efektem było dużo pewniejsze zachowanie auta na zakrętach (ale i zauważalne obniżenie komfortu). Sprzedaż ruszyła ponownie, i to bez większych problemów. Zapotrzebowanie na małego minivana spod znaku Mercedesa było duże. Wielu klientów gotowych było słono zapłacić za jednobryłowca z dobrej stajni, bo klasa A oferowała niezłe wyposażenie, ciekawe silniki i przestronne wnętrze z możliwością szybkiej adaptacji do aktualnych potrzeb (wyjęcie tylnej kanapy i przedniego prawego fotela zabiera tylko kilka minut). Rozmiary wnętrza według producenta były tak duże, że o Mercedesie A mówiono "auto kompaktowe". To spora przesada, samochód miał długość 3,6 m i daleko mu było rozmiarami do pojazdów segmentu C (naprawdę duży był jedynie bagażnik - 390/1740 l). Najlepszym tego dowodem jest wprowadzenie do sprzedaży w 2001 r. wydłużonej odmiany Lang, w której zarówno nadwozie, jak i rozstaw osi wydłużono o 17 cm. Wnętrze zyskało wyraźnie na przestronności, nie brakowało już miejsca na nogi w tylnym rzędzie siedzeń (bagażnik 390/1930 l). Krótsza wersja została w końcu wycofana z produkcji wraz z wprowadzeniem na rynek drugiej generacji auta.
Pokłosiem przygody z łosiem jest jedno z najtwardszych zawieszeń w tej kategorii aut, które nie najlepiej znosi polskie wyboje. Najbardziej zagrożone przedwczesnym zużyciem są elementy przedniego zawieszenia (zwłaszcza łączniki stabilizatora) oraz łożyska tylnej belki. Kontrola stanu podwozia to podstawa zakupu Mercedesa A.
Elementem, który wymaga wzmożonej uwagi, jest szeroki, wieloklinowy pasek napędzający osprzęt. Zużywa się szybko, a gdy nie działa prawidłowo, może uniemożliwić jazdę.
O ile silniki pracują najczęściej bezawaryjnie, o tyle ich osprzęt nie zawsze. Najczęściej zawodzą alternatory i sprężarki w układach klimatyzacyjnych.
Wnętrze Mercedesa A wykończono, używając przeciętnych materiałów. W starszych, a także w intensywnie eksploatowanych egzemplarzach trzeba liczyć się z trzeszczeniem elementów oraz kłopotami z częściami ruchomymi (mogą się nie domykać lub skrzypieć).
1996, grudzień - premiera prototypu 1997, październik - premiera wersji produkcyjnej. Silniki 1.4 (82 KM), 1.6 (102 KM), 1.7 TD (common rail, 60 lub 90 KM) 1997, listopad - wstrzymanie produkcji 1998, luty - ponowne rozpoczęcie sprzedaży (wersja po poprawkach podwozia) 1999, kwiecień - silnik 1.9 (125 KM) 2001, marzec - wersja Lang (rozstaw osi i długość nadwozia większe o 17 cm). Silniki 1.7 CDI (common rail, 60, 75, 90 lub 95 KM) 2002, styczeń - wersja A 210 Evolution, silnik 2.1 (140 KM) 2004, jesień - druga generacja Mercedesa A
Nowatorska "kanapkowa" konstrukcja płyty podłogowej Mercedesa A pozwoliła znacznie podwyższyć poziom bezpieczeństwa. Pasażerowie są dobrze chronieni podczas uderzeń bocznych (większość energii przejmują solidne szerokie progi i podłoga, a nie stosunkowo wąskie drzwi). Podczas zderzeń czołowych cały zespół napędowy (silnik, sprzęgło i skrzynia biegów) wsuwają się pod podłogę, nie wyrządzając szkód w przedziale pasażerskim. To ważne, bo strefa zgniotu w przedniej części Mercedesa A jest krótka.
Oceny Mercedesa A w rankingach niezawodności nie są jednoznaczne. Tam, gdzie liczą się nawet najdrobniejsze awarie, tak jak w raporcie niemieckiego TÜV, lokaty są gorsze. W kategorii wiekowej cztery-pięć lat Mercedes A zajmuje 73. miejsce, a w kategorii sześć-siedem lat 45. Raport DEKRA analizujący dane z przeglądów diagnostycznych dopuszczających do ruchu stawia ten model znacznie wyżej -w kategorii wiekowej cztery-pięć lat na 36. pozycji, a w kategorii sześć-siedem lat na znakomitym ósmym miejscu (wyżej niż Mercedesy C, E i S). Serwisowa akcja nawrotowa objęła jedynie egzemplarze wyprodukowane między 1.09.2000 r. a 31.01.2001 r. Usuwano w nich potencjalną niewydolność pompy hamulcowej w niskich temperaturach.
Tabliczkę znamionową w formie naklejki umieszczono w dolnej części prawego centralnego słupka nadwozia. Numer identyfikacyjny VIN wybito w komorze silnika w centralnej części przegrody czołowej.
VIN Znaki 1-3 WDB - światowy kod producenta (Mercedes-Benz, Europa) Znaki 4-6 Kod modelu (168 - Mercedes A) Znaki 7-9 Kod silnika (031 - A 140) Znak 10 Kod położenia kierownicy (1 - dla ruchu prawostronnego; 2 - dla ruchu lewostronnego) Znak 11 Kod skrzyni biegów (0 - manualna; A - automatyczna) Znaki 12-17 Numer seryjny
Ofert sprzedaży benzynowych wersji 1.4, 1.6 czy 1.9 jest w przypadku Mercedesa A znacznie mniej na rynku wtórnym niż wysokoprężnych 1.7 CDI. To zapewne ucieszy tych nabywców, którzy ekonomiczną eksploatację cenią ponad wszystko. Niełatwe będzie znalezienie ekskluzywnej (a przy okazji również bardzo dynamicznej) wersji A 210 Evolution, którą można przyrównać do wersji GTI w gamie modeli innych marek.
Orientacyjne ceny używanych egzemplarzy w tys. zł
www.mb.org.pl - Strona internetowa Mercedes-Benz Klub Polska, która nie jest jeszcze w pełni nasycona informacjami. Można jednak znaleźć na niej pierwsze informacje o różnych modelach Mercedesa, są także pierwsze wpisy na forum.
Dariusz Dobosz
ZOBACZ TAKŻE:
Najstarszy Mercedes SL 300 odrestaurowany