Na długo przed nadaniem Klasie S jej oficjalnej nazwy, marka Mercedes-Benz zyskała reputację producenta wysokiej klasy samochodów, łączących luksus i komfort z niespotykanym poziomem bezpieczeństwa.
Adenauer i Skrzydlak
Bezpośrednia linia rodowa Klasy S rozpoczyna się tuż po wojnie, od modelu Mercedes-Benz 300 (W 186). Jego premiera, po zakończeniu pierwszego etapu odbudowy Niemiec, oznaczała powrót koncernu Mercedes-Benz do segmentu aut luksusowych. Daimler-Benz AG zaprezentował swój nowy luksusowy samochód z sześciocylindrowym silnikiem rzędowym w kwietniu 1951 na Międzynarodowym Salonie Samochodowym we Frankfurcie nad Menem. Pochodny, dwudrzwiowy, Mercedes-Benz 300 S ( W 188 ) pojawił się w październiku 1951 roku na Salon de l'Automobile w Paryżu. W 186 został zastąpiony ulepszonym W 189 w roku 1957.
Po tym, jak pierwszy kanclerz Niemiec Konrad Adenauer zdecydował się używać tego pojazdu jako samochodu służbowego, nazwa „Adenauer-Mercedes" stała się powszechnie przyjętym przydomkiem dla modelu.
„Skrzydlaki" wprowadzone w roku 1959 (220, 220 S oraz 220 SE z serii W 111) zyskały swój przydomek za sprawą wyprofilowania tylnych błotników, których kształt przypominał płetwy. Nowa generacja klasy S reprezentowała szczególny postęp w historii motoryzacji - po raz pierwszy w samochodzie seryjnym zaoferowano bowiem nadwozie ze strefami zgniotu projektu Béli Barényi.
Flagowy model 300 SE (W 112) z zawieszeniem pneumatycznym i nową przekładnią automatyczną ujrzał światło dzienne w roku 1961. Dwa lata później dołączyła do niego wersja z dłuższym o 10 cm rozstawem osi, oferująca dodatkową przestrzeń na nogi dla pasażerów tylnego rzędu.
W 1965 roku "skrzydlaki" ustąpiły miejsca limuzynom W108/109. Poza modelami z konwencjonalnymi, stalowymi sprężynami w układzie zawieszenia, serię 109 (wyróżniającą się przedłużonym o 10 cm rozstawem osi) oferowano także z zawieszeniem pneumatycznym.
Na czele gamy stanął topowy wariant 300 SEL 6.3, zaprezentowany w roku 1968, wyposażony w mocny silnik V8 wprost z limuzyny Mercedes-Benz 600. Poza wyjątkowym poziomem komfortu i najwyższej próby wykończeniem, oferował on osiągi godne samochodów sportowych.
Nowa seria modelowa W 116 – szeroka gama silnikowa
Seria W 116 zastąpiła modele typoszeregu W 108/109. Początkowo oferowano ją w trzech wersjach: 280 S, 280 SE oraz 350 SE. Odmiany 280 S i 280 SE były napędzane 2,8-litrową jednostką R6 o oznaczeniu M 110, znaną z W 114. Model 350 SE wprawiał w ruch 3,5-litrowy silnik V8 (M 116). Kilka miesięcy po debiucie do oferty dołączył większy motor V8 o pojemności 4,5 litra (M 117).
W 1973 roku na rynku pojawiły się odmiany 450 SEL i 350 SEL z wydłużonym o 10 cm rozstawem osi (z 286,5 cm do 296,5 cm). Długość nadwozia wzrosła z 496 cm do 506 cm. Dodatkowe centymetry pozwoliły na zwiększenie ilości miejsca na nogi dla pasażerów tylnej kanapy. W roku 1974 wprowadzono także wersję 280 SEL.
„Sonderklasse", czyli „klasa specjalna"
W limuzynie W 116 po raz pierwszy zastosowano niezależne przednie zawieszenie z podwójnymi wahaczami i stabilizującymi drążkami skrętnymi, testowane wcześniej w prototypie C 111. Umożliwiło to osiągnięcie wyjątkowej precyzji prowadzenia samochodu i istotnie wpłynęło na poprawę poziomu aktywnego bezpieczeństwa. Tylne zawieszenie wersji z 2,8- i 3,5-litrowym silnikiem oparte było na wahaczach wleczonych i odzwierciedlało konstrukcję stosowaną już z powodzeniem w modelach W 114/115 oraz 350 SL (od 1971 roku). Modele z jednostkami 4,5-litrowymi otrzymywały przeprojektowaną wersję tylnego zawieszenia z układem zapobiegającym „bujaniu" samochodu podczas przyspieszania i hamowania.
Również w dziedzinie bezpieczeństwa biernego Klasa S – ze zintegrowaną koncepcją bezpieczeństwa – stanowiła inżynierską czołówkę.
Dla przykładu, zbiornik paliwa nie był już zamocowany w okolicach tylnego pasa, ale nad tylną osią. Wewnątrz, maksymalne bezpieczeństwo zapewniały miękkie okładziny deski rozdzielczej oraz pochłaniająca uderzenia, czteroramienna kierownica z miękkim wieńcem. Największą w stosunku do poprzednika zmianą była jednak bardziej wytrzymała kabina pasażerska z usztywnioną konstrukcją ramową dachu oraz wzmocnieniami słupków i drzwi.
Specjalne deflektory wiatru na słupkach A pozwoliły na uzyskanie dobrej widoczności. Podczas deszczu odprowadzały one wodę, utrzymując boczne szyby w czystości. Zastosowano także narożne kierunkowskazy, dobrze widoczne nawet z boku, oraz szerokie tylne lampy. Ich żebrowany profil chronił przed zabrudzeniami.
Okręt flagowy: 450 SEL 6.9
W maju 1975 roku Mercedes-Benz zaprezentował model 450 SEL 6.9 - nowy okręt flagowy w gamie Klasy S, a zarazem godnego następcę limuzyny 300 SEL 6.3 (W 109). 6,9-litrowy silnik V8, opracowany na podstawie, 6,3-litrowej jednostki z poprzednika, generował moc 286 KM i maksymalny moment obrotowy 549 Nm.
Hydropneumatyczne tylne zawieszenie z układem samopoziomowania - dostępne po raz pierwszy w samochodzie osobowym Mercedes-Benz - gwarantowało najwyższy komfort jazdy.
Lista wyposażenia obejmowała również centralny zamek, klimatyzację i wycieraczki reflektorów. Podobnie jak poprzednik, 450 SEL 6.9 natychmiast okazał się sukcesem, choć był ponad dwukrotnie droższy od wersji 350 SE. Łącznie, w ciągu 4,5 roku wyprodukowano 7380 egzemplarzy modelu.
300 SD - diesel w klasie luksusowych limuzyn wymuszony normami w USA
W maju 1978 roku gama modelowa serii 116 poszerzyła się o kolejną wersję – 300 SD. Jej debiut stał się nie mniej spektakularny niż 450 SEL 6.9, mimo że oba modele znalazły się na przeciwnych krańcach oferty. Po raz pierwszy w historii samochodów tej klasy, Klasa S napędzana była silnikiem wysokoprężnym. Pięciocylindrowa jednostka o pojemności 3 litrów, doskonale znana jako źródło napędu modelu 240 D 3.0 (80 KM), po zaopatrzeniu w turbosprężarkę generowała moc 115 KM.
Opracowanie tej niecodziennej wersji, dostępnej wyłącznie w USA i Kanadzie, stanowiło odpowiedź na zaostrzone normy zużycia paliwa w USA. Regulacje Corporate Average Fuel Economy, pomysł administracji prezydenta Cartera, wyznaczyły średnie zużycie paliwa dla całej gamy modeli danego producenta. Poprzez rozszerzenie oferty o wersje wysokoprężne - z natury bardziej ekonomiczne - możliwe było uzyskanie wyników poniżej ustawowego limitu.
Hamowanie i prowadzenie: ABS globalną innowacją
Innowacyjny system zapobiegający blokowaniu kół podczas hamowania (ABS) oferowany był w Klasie S (W 116) począwszy od jesieni 1978 roku. Opracowany we współpracy z Boschem, pozwalał zachować panowanie nad pojazdem nawet w sytuacji nagłego hamowania, poprawiając znacząco poziom aktywnego bezpieczeństwa.
Rynkowa premiera ABS-u uchodziła wówczas za całkowitą sensację.
Dziś, gdy system ten jest montowany seryjnie nawet w małych autach, jest już czymś naturalnym. Wtedy jednak był rewolucją technologiczną.
Klasa S ze specjalną ochroną
Bezpieczeństwo nieco innej natury było oferowane wraz z opancerzonymi wersjami W116. Dostępna technologia została poddana modyfikacjom na podstawie doświadczeń zdobytych w trakcie projektowania opancerzonego modelu 280 SEL 3.5 (W 108). Łącznie, powstało 272 sztuk opancerzonych modeli typoszeregu W 116 z silnikami ośmiocylindrowymi (350 SE, 350 SEL, 450 SE, 450 SEL) dla wybranych grup klientów, w tym wielu instytucji państwowych w Europie i poza jej granicami.
Blisko pół miliona egzemplarzy Klasy S (W 116)
Następca pierwszej Klasy S - model W 126 - został zaprezentowany we wrześniu 1979 roku, podczas salonu samochodowego we Frankfurcie. Produkcję kolejnych wersji W 116 wygaszano pomiędzy kwietniem a wrześniem 1980 roku. Ostatni poddany kontroli w Sindelfingen egzemplarz to 300 SD.
Łącznie, wyprodukowano 473 035 egzemplarzy modelu. Najbardziej popularny wariant - 280 SE - powstał w liczbie 150 593 szt. Dla porównania, 350 SEL wyprodukowano w liczbie 4 266 szt., a przeznaczony na rynek północnoamerykański 300 SD - 28 634 szt.
Model W 116 wyznaczył w segmencie aut luksusowych zupełnie nowe standardy. „Sonderklasse, czyli Klasa S", jako nazwa błyskawicznie stała się synonimem luksusu i nabrała wyjątkowego znaczenia – nie tylko dla branży motoryzacyjnej.
Obecnie, w potocznym języku przyjęło się, że jeśli coś jest „klasą S w swojej dziedzinie", jest po prostu najlepsze...
