W połowie lat 70-tych XX wieku gospodarka większości państw była ustabilizowana i ludzie coraz chętniej kupowali dobra luksusowe. Wtedy też zaproponowano Volkswagena Scirocco.
Pod koniec lat 60-tych, w fabryce Volkswagena rozważano wprowadzenie następcy Karmanna Ghia, który był produkowany od roku 1955. Jesienią 1971, w oparciu o zamówienie na opracowanie modelu EA 337 (takie oznaczenie projektowe miał pierwszy Golf) firma VW postanowiła wprowadzić na rynek atrakcyjne cenowo coupé. Więcej o historii motoryzacji przeczytasz na stronie głównej gazety.pl.
Pod skrótem EA 398 firma Karmann w Osnabrück otrzymała polecenie opracowania tego, co później narodziło się jako Scirocco. Kształt nadwozia został zaprojektowany przez Giorgio Giugiaro, który był odpowiedzialny za projekt VW Golfa.
Ponieważ Giorgio Giugiaro, w tym czasie opracowywał Alfę Romeo Alfasud Sprint, zaprojektowany model VW ma sporo podobieństwa z Alfą.
Pojazdowi nadano nazwę „Scirocco", gdyż był to czas, gdy samochody VW otrzymywały nazwy związane z wiatrem (Passat) i Scirocco jest tego kontynuacją. Nazwa odnosi się bowiem do gorącego pustynnego wiatru, który wieje od Sahary w kierunku Morza Śródziemnego.
Scirocco I – fantastyczny sukces
Nowy model wszedł na rynek wiosną 1974 roku (VW Golf I także sprzedawano od wiosny 1974). Do wyboru były trzy silniki, cztery poziomy wyposażenia i dziesięć kolorów nadwozia: silniki o pojemności 1100 ccm 50 KM oraz 1500 ccm 70 KM lub 85 KM. Poziomy wyposażenia oznaczono N (model podstawowy) L, S i TS, który od sierpnia 1976 nosił nazwę GT, ale zawierał to samo wyposażenie.
Czterocylindrowy, rzędowy silnik był nowoczesną jednostką z wałkiem rozrządu w głowicy, który napędzanym był paskiem rozrządu.
Przednie koła miały zawieszenie McPherson, a z tyłu zamontowano belkę skrętną. W układzie hamulcowym, z przodu zastosowano tarcze hamulcowe, a z tyłu hamulce bębnowe.
Do sierpnia 1975 roku wszystkie Scirocco były wyposażone w dwie przednie wycieraczki. Dopiero potem samochody miały tylko dużą jednoramienną wycieraczkę.
W czerwcu 1976 gama została poszerzona o Scirocco GTI z silnikiem 1600 ccm z mechanicznym wtryskiem paliwa K-Jetronic firmy Bosch. Ze względu na wyższą moc (110 KM) konieczna była modyfikacja chłodnicy, zawieszenia i amortyzatorów. Pojazd otrzymał także dodatkowe stabilizatory, szersze felgi i wentylowane przednie hamulce tarczowe.
Jak widać z zaprezentowanych danych, model Scirocco miał więcej niż efektowną sylwetkę.
W sierpniu 1977 (rok modelowy 1978) zarówno podwozie, jak i wygląd zostały poddane liftingowi. Zderzaki, zostały wykonane z czarnego plastiku, powiększono przednie kierunkowskazy, słupki B pomalowano na czarno, a osłona chłodnicy otrzymała ozdobną ramkę.
Od tego czasu były stale przeprowadzane liftingi stylizacyjne i w zakresie techniki (m.in. pięciobiegowa skrzynia biegów, elektroniczne układy zapłonowe).
Od lutego 1974 do marca 1981 z linii montażowej firmy Karmann w Osnabrück zjechały 504.153 egzemplarze pierwszego Scirocco.
Jest to prawdziwy sukces, gdyż taką samą liczbę modeli Karmann Ghia sprzedawano od 1955 do 1976.
Scirocco II – fantastyczna klapa
Prace projektowe nad drugą generacją Scirocco rozpoczęły się już w połowie lat 70-tych. Coraz większe zainteresowanie takimi modelami sprawiało, że trzeba było spełnić dwa podstawowe wymagania: opływowe nadwozie wersji sportowej i.. więcej miejsca dla pasażerów i bagażu.
Oprócz przeprojektowania nadwozia, profil wymagań obejmował także nową deskę rozdzielczą, więcej miejsca nad głową z przodu i z tyłu oraz zwiększenie przestrzeni bagażowej.
We wrześniu 1977, osoby odpowiedzialne za projekt otrzymali pierwsze modele stylizacyjne samochodu, znanego wewnętrznie jako EA 491 (zlecenie opracowania). Oprócz projektu Giugiaro, który przejął oryginalne, wyraziste linie poprzednika, omówiono również studium wewnętrznego działu projektowego.
W efekcie zdecydowano się jednak na projekt VW, który lepiej odzwierciedlał zapotrzebowanie działu marketingu.
W wyniku badań w tunelu aerodynamicznym Scirocco II otrzymał bardziej płynne linie zamiast krawędzi i ostrych konturów Scirocco I, bardziej wyrazisty kształt klina z bardzo płaskim przodem i wysokim tyłem, a także dodatkowy spojler (dla zwiększenia siły docisku i czystości tylnych szyb).
Po opracowaniu nadwozia okazało się też, że pojazd osiągnął wartość Cx 0,38, czyli prawie o dziesięć procent niższą od Scirocco I, który miał Cx 0,42.
Pojazd produkcyjny został zaprezentowany na początku marca 1981 na Salonie Samochodowym w Genewie, a dealerzy otrzymywali samochody od połowy maja 1981 roku.
Po małym popycie na standardową wersję Scirocco I, jako model podstawowy zaplanowano lepiej wyposażoną wersję L w cenie 13 660 DM.
Wprawdzie podwozie, a tym samym również rozstaw osi, zostały przejęte od Scirocco I, jednakże Scirocco II było bardziej przestronne wewnątrz. Sprawiły to krzywizny zewnętrznych powierzchni nadwozia, wgłębienia w wewnętrznych panelach, oraz inne wyprofilowanie foteli. W efekcie było więcej miejsca na łokcie, więcej miejsca na głowę, a dzięki zwiększeniu długości o 16,5 cm, było też więcej miejsca na bagaż.
Scirocco II był oferowany ze znanymi silnikami (1,3 l 60 KM, 1,5 l 70 KM, 1,6 l 85 KM i wyposażonemu we wtrysk 1,6 l o mocy 110 KM), a większe nadwozie wydawało się ideałem.
Jednak sprzedaż nie spełniła oczekiwań. W roku 1981 na całym świecie sprzedano 51 938 samochodów, czyli o 25 procent poniżej wartości docelowej.
Ciekawostką jest fakt, że ponad 20 procent klientów stanowiły kobiety, co w tamtym czasie było powyżej średniej. W roku 1982, sprzedano 48 000 samochodów, przez co produkcja została zmniejszona o 20 samochodów do 260 dziennie.
Badania rynku przeprowadzone wiosną 1982 roku wykazały, że 60 procent ankietowanych uważa, że samochód jest za drogi. Częściowo było to ze względu na brak taniego modelu podstawowego, ale też trzeba zauważyć, że nowy Scirocco GTI kosztował o ponad 17 procent (3300 DM) więcej niż jego poprzednik.
Dodatkowo, Scirocco GTI z silnikiem 110 KM osiągał teraz prędkość maksymalną 191 km/h (poprzednik: 185 km/h), a przyspieszenie od 0 do 100 km/h pogorszyło się z 8,8 sekundy do 9,1 sekundy z powodu większej masy o 95 kg.
Jesienią 1982 do sprzedaży trafił specjalny model Scirocco GTS. GTS był początkowo z silnikiem 110 KM dostępny od 19 450 DM, a następnie o mocy 112 KM, który kosztował 21 990 DM.
Sprzedaż 40 756 i 34 058 samochodów w latach 1984 i 1985, była kontynuacją fatalnego trendu. W efekcie, w latach 1982-1986 pojawiły się różne modele specjalne, takie jak GTS (1982), GTX (1984), White Cat (1985), Tropic (1986) czy Scala (1986), niektóre z wszechstronnymi zestawami spojlerów i rozszerzonym wyposażeniem
Pomimo tego, wyniki sprzedaży pozostały niskie. Podczas gdy 33 000 pojazdów zostało sprzedanych na całym świecie w roku 1986, liczba ta spadła do 26 000 pojazdów w roku 1987.
Od roku 1990 do końca produkcji w roku 1992, tylko 18 283 Scirocco znalazło nabywcę.
Wiosną 1989 roku, prawie pół roku po pojawieniu się Corrado, ograniczono liczbę wersji i opcji (tylko dwa silniki: 1,6 l 72 KM i 1,8 l 95 KM).
Po wyprodukowaniu 291 497 sztuk, ostatnie Scirocco II zjechało z linii montażowej w Osnabrück 7 września 1992 roku.
Pojazd ten nie spełnił oczekiwań zarządu VW. W listopadzie 1978 roku, widząc zainteresowanie modelem Scirocco I przewidywano najpierw sprzedaż na poziomie 472 000 aut w całym okresie budowy, a potem zaplanowano wzrost sprzedaży do 515 000 samochodów.
Niestety Scirocco II rozczarował.
