Na wprowadzenie do ustawy Prawo o ruchu drogowym pojęcia "urządzenie transportu osobistego" czekaliśmy aż pięć lat. W połowie kwietnia br. Andrzej Duda ostatecznie podpisał nowelizację ustawy, a nowe prawo weszło w życie 20 maja.
Nowelizacja wprowadziła do Prawa o ruchu drogowym trzy nowe kategorie urządzeń:
- Hulajnoga elektryczna,
- Urządzenie transportu osobistego - UTO (np. pojazd samobalansujący),
- Urządzenie wspomagające ruch - sprzęt sportowo-rekreacyjny (np. rolki).
Dla każdej z nich obowiązują nieco inne przepisy regulujące poruszanie się po drogach publicznych. Rozdzielenie ich spowodowało pewne zamieszanie informacyjne i część osób nie zdaje sobie sprawy, że mamy nieco inne obowiązki poruszając się hulajnogą elektryczną, a inne gdy jedziemy np. deskorolką elektryczną.
Czym są urządzenia transportu osobistego?
O przepisach dla hulajnóg elektrycznych pisaliśmy szerzej już wielokrotnie, a regulacje dotyczące urządzeń wspomagających ruch opisywaliśmy w tym tygodniu. Teraz warto napisać nieco więcej na temat przepisów dla UTO.
Czy jest zatem urządzenie transportu osobistego? To pojazd napędzany elektrycznie, jednak nie posiadający siedzenia oraz pedałów i inny niż hulajnoga elektryczna (te zostały wyodrębnione w ramach osobnej kategorii). Jego konstrukcja musi umożliwiać poruszanie się na nim tylko jednej osobie.
Urządzenie transportu osobistego - pojazd napędzany elektrycznie, z wyłączeniem hulajnogi elektrycznej, bez siedzenia i pedałów, konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się wyłącznie przez kierującego znajdującego się na tym pojeździe
- czytamy w ustawie Prawo o ruchu drogowym.
Do kategorii UTO należą więc m.in. zasilane silnikami elektrycznymi deskorolki, rolki/wrotki, hoverboardy, monocykle czy urządzenia samobalansujące (typu segway). Nie należą do nich ani hulajnogi elektryczne ani rowery ze wspomaganiem elektrycznym.
Gdzie jeździć urządzeniami transportu osobistego?
Chcąc korzystać z jednego z urządzeń sklasyfikowanych jako UTO trzeba przestrzegać kilku bardzo ważnych zasad. Prawo dopuszcza jazdę takimi urządzeniami po drodze dla rowerów lub trasie pieszo-rowerowej, jeśli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić. Co ważne, musi poruszać się z maksymalną prędkością 20 km/h.
W razie braku drogi rowerowej można skorzystać z chodnika lub drogi dla pieszych, jednak wyłącznie pod warunkiem spełnienia poniższych zasad:
- jazda z prędkością zbliżoną do prędkości pieszego,
- zachowanie szczególnej ostrożności,
- ustępowanie pierwszeństwa pieszemu,
- nieutrudnianie ruchu pieszemu.
Korzystając z UTO nie można poruszać się jezdnią, pasem rowerowym wytyczonego z fragmentu jezdni i nie można przejeżdżać przez przejścia dla pieszych (trzeba zejść pojazdu i go przeprowadzić).
Jakie jeszcze zasady obowiązują przy korzystaniu z UTO?
Korzystanie ze wszystkich urządzeń należących do kategorii UTO jest zabronione dla dzieci w wieku poniżej 10 lat. Poruszanie się przez nie urządzeniem transportu osobistego dozwolone jest jedynie w strefie zamieszkania pod opieką osoby dorosłej (i na prywatnej posesji).
Dzieci w wielu 10-18 lat mogą korzystać z UTO, jednak wymagane jest posiadanie tych samych uprawnień, co w przypadku kierowania rowerem. Jest to karta rowerowa lub prawo jazdy (kategorie AM, A1, B1 lub T). Osoby powyżej 18. roku życia mogą korzystać z UTO bez konieczności posiadania jakiegokolwiek dokumentu, jednak muszą znać przepisy ruchu drogowego. Wiedza ta jest konieczna, bo poruszając się takim pojazdem musimy przestrzegać tych samych zasad, co inni uczestnicy ruchu (np. rowery i hulajnogi elektryczne).
Prawo zabrania też kilku czynności. Korzystając z UTO nie można:
- jeździć w stanie po użyciu alkoholu i w stanie nietrzeźwości,
- przewozić innych osób, zwierząt lub ładunku,
- ciągnąć, holować lub czepiać się innych pojazdów.
