Fioravanti to kolejne włoskie studio stylistyczne, którego wkład w rozwój motoryzacji jest znaczący. Trzeba jednak powiedzieć, że byłby on jeszcze większy, gdyby tylko firma wyprodukowała jakikolwiek samochód
Fioravanti Sensiva Fioravanti Sensiva
Sensiva
Owszem, firma Fioravanti nie ma na koncie ani jednego auta, które dało radę wyjechać na drogi i wozić Was do pracy, ale za to stworzyła kilka pięknych prototypów, które pośrednio wpłynęły na rozwój branży motoryzacyjnej. To wielkie słowa i zrobiło się nieco pompatycznie, ale zaraz się przekonacie, że mam rację.
Sensiva z 1994 roku to supersamochód przyrządzony tak, że gdyby teraz wyjechał na drogi, nikt by nie zauważył, że ma tyle lat na karku. Wygląda dobrze i nowocześnie, ma nadwozie z włókna węglowego, napęd hybrydowy, system czterech skrętnych kół, aktywne zawieszenie, drzwi otwierane kartą magnetyczną i tak dalej. No i co? Auto z wizją, że ho!
Nyce z 1996 roku przewidział popularność niewielkich crossoverów, ot, choćby Nissana Juke czy Mini Countrymana. Studyjne Fioravanti to miejski samochód z podwyższonym prześwitem i uterenowionym nadwoziem - w sam raz dla młodych i dynamicznych, jak to się teraz mówi. Nyce zaskakiwał jeszcze czymś. Wiele jego elementów (w tym drzwi) jest symetrycznych, więc można je montować po obu stronach nadwozia, co oczywiście obniża koszty. Na razie takich wynalazków jeszcze nie ma, ale jeśli potraktujemy ten pomysł jako sposób na obniżenie kosztów produkcji (taki był zamysł), to trojaczki z Kolina (Peugeot 107/Citroën C1/Toyota Aygo) czy modele Dacii są duchowymi spadkobiercami tego modelu Fioravanti, ponieważ zaprojektowano je tak, by były tanie. No i są!
W tym samym roku włoska firma pokazała model Flair. To atrakcyjne coupé powstało po to, by znaleźć sposoby na obniżenie oporu powietrza stawianego przez samochód. Stąd właśnie częściowo zakryte koła i wszelkiej maści przetłoczenia tu i tam. Teraz, gdy trzeba obniżać zużycie paliwa na potęgę, inżynierowie przypominają sobie notatki z zajęć "Aerodynamika w praktyce" (czy jak tam zajęcia o powietrzu mogą się na Politechnice nazywać) i z uznaniem patrzą na model Flair.
Co wniósł do naszego życia prototyp F100 z 1998 roku? Powiedzmy, że neonowe światła, które możemy traktować jak poprzedników najmodniejszych obecnie LED-ów czy cyfrowe wskaźniki na desce rozdzielczej. I co, naprawdę myślicie, że cyfrowe liczniki w Jaguarze XJ naprawdę są tak innowacyjne i futurystyczne? Dwa lata później pojawił się model F100r. To po prostu F100 bez dachu.
Rok 2000 przyniósł nam Trisa. To auto ograniczone do minimum - mało części, mała masa, mało wszystkiego. Boczne drzwi i klapa bagażnika to ten sam komponent, tyle tylko że montowany w innym miejscu. Światła z tyłu i z tyłu też niczym się od siebie nie różnią, podobnie jak tylne boczne szyby i inne drobnostki. Wszystko po to, by obniżyć koszty produkcji i zmniejszyć wpływ samochodu na środowisko. I znowu kłaniają się trojaczki z Kolina, Dacia i wszystkie inne rozwiązania stosowane obecnie, których celem jest upraszczanie wszystkiego i zmniejszanie ceny wszystkiego.
Vola z 2001 roku ma coś, co teraz mają Renault Wind i Ferrari Superamerica - obracany dach. Proste i tanie rozwiązanie, a przy tym jak oryginalne w zalewie elektrycznie składanych, wieloczęściowych dachów czy poczciwych, materiałowych "czapek" samochodów.
A jak zmienił świat Yak z 2002 roku? No cóż, to crossover pełną gębą, podobnie jak prawie każdy nowy samochód w tych czasach. To przede wszystkim terenówka, ale z elementami coupé. Konstrukcja tylnej części nadwozia pozwala przerobić auto na pikapa, a luksus w drugim rzędzie stawia ten model na równi z najlepszymi przedstawicielami klasy premium. Na razie więc mamy cztery auta w jednym, ale to nie koniec. Pod maską jest V8, więc można się w Yaku doszukać czegoś z supersamochodu. No i są jeszcze światła LED, które zmieniają sposób świecenia w zależności od rodzaju drogi - inaczej oświetlają autostradę, a inaczej krętą, górską drogę. Generalnie to wszystko z Yaka trafiło do produkcji seryjnej. Yak to się stało?!
Kite z 2004 roku powstał po to, by udowodnić, że opływowe i seksowne coupé może mieć przestronne wnętrze, szczególnie w drugim rzędzie. Chodzi więc o efektywne wykorzystanie przestrzeni. Mało seksowny temat, prawda?
Mało rewolucyjny jest także model Kandahar. To Lancia Musa w terenowym makijażem, szklanym dachem i drewnem tekowym w bagażniku. Carla Bruni może i byłaby zachwycona, ale my nie jesteśmy.
Skill to Fiat Grande Punto ze składanym dachem i wielkim, 750-litrwoym bagażnikiem, więc Fioravanti określa ten model mianem fun pick up spider, czyli mix pikapa, spidera i maszyny do zabawy. Szaleńcza mieszanka, ale efekt jest całkiem fajny. Dlaczego Fiat nie wprowadził tego modelu do sprzedaży?
Fioravanti Thalia nie ma nic wspólnego z Renault Thalią, choć czy na pewno? Oba modele są duuuże z tyłu, tyle tylko że Włosi inwestują w przestrzeń dla ludzi (tylna kanapa jest o 30 cm wyżej niż przednie fotele), a Francuzi w bagażnik (Thalia połyka 506 l). Jak widać, za każdym razem nazwa Thalia niesie za sobą pewien przerost w pewnych miejscach?
Hidra z 2008 roku powstała na 20. urodziny włoskiej firmy i jest to tak naprawdę model Thalia, ale bez tej kamperowej, dyskusyjnej nadbudówki z tyłu.
Podsumowując działalność Fioravanti można powiedzieć, że pierwsze prototypy naprawdę miały coś ciekawego do zaoferowania i przez to wpłynęły na rozwój branży motoryzacyjnej, ale im dalej, tym wpływ tej firmy na świat staje się coraz mniejszy, teraz jest już właściwie żaden, bo czy naprawdę terenowy van Lancii poprawia jakość naszego życia? Trzymamy kciuki i wierzymy, że za pomocą kolejnego prototypu firma Fioravanti pokaże nam przyszłość. Do tej pory dobrze jej szło.
![Mazda CX-80 to teraz flagowy model. Ma 7 miejsc i jest do kupienia w Polsce [CENA]](https://bi.im-g.pl/im/66/77/1d/z30899558II,Mazda-CII-80.jpg)
