Wybierz najlepszą generację Mercedesa Klasy S

Topowa limuzyna z gwiazdą dobija "czterdziestki" i doczekała się w tym czasie pięciu pokoleń. Choć przez lata wielu próbowało jej dorównać, wciąż pozostaje ikoną luksusu
Mercedes Klasy S | Historia Mercedes Klasy S | Historia Mercedes Klasy S | Historia

Historia Mercedesa Klasy S

Za początek motoryzacyjnej drogi "eski" uznaje się rok 1972 i premierę typoszeregu W116. W przypadku poprzedników - W180/128 ("Ponton"), W111/112 ("Skrzydlak") i W108/109 - magiczna litera oznaczała, że pod maską drzemie mocniejszy silnik sześciocylindrowy lub widlasta "ósemka". Od swoich tańszych braci różniły się one również cennymi detalami, np. dłuższym rozstawem osi i bogatszym wyposażeniem.

Dlaczego właśnie Klasa S? "S" oznacza w tym przypadku "Sonderklasse", a więc "klasę specjalną", a nawet "klasę samą w sobie". Oficjalnie Klasa S pojawiła się w salonach dopiero w 1993 roku, w ramach reorganizacji nazewnictwa Mercedesów. Wcześniej limuzyna woziła na klapie trzycyfrową liczbę, oznaczającą pojemność silnika, oraz litery S, SE, SEL, SD lub SDL, zależnie od typu silnika (benzynowy zasilany gaźnikiem lub wtryskiem albo turbodiesel) oraz nadwozia (wersja standardowa lub przedłużana).

Zapraszamy do obejrzenia filmu dokumentującego dzieje Klasy S oraz podróż w przeszłość, w czasie której przybliżymy każdą z generacji.

ZOBACZ TAKŻE:

S-Klasa, która zużywa 6,2 l/100 km

Mercedes Klasy S - ogłoszenia

Mercedes W116 (1972-1980) Mercedes W116 (1972-1980) Mercedes W116 (1972-1980)

Mercedes W116 (1972-1980)


Z prędkością maksymalną 220 km/h, Mercedes 300 SEL 6.3 z 1967 roku (W109) był najszybszym seryjnym sedanem świata.

Nakreślony przez Paula Bracqa typoszereg W108/109 krytykowany był jako "skrzydlak bez skrzydeł", ale mimo to zawiesił swojemu następcy poprzeczkę wyjątkowo wysoko. Bogata oferta silników (w tym wersje V8 o pojemności 4,5 i 6,3 litra), dwa warianty rozstawu osi oraz niespotykane wyposażenie (m.in. wspomaganie kierownicy, elektrycznie sterowane szyby, automatyczna skrzynia biegów, pneumatyczne zawieszenie tylnej osi) przysporzyły mu w Europie, Azji i USA wielu nabywców. Łącznie w latach 1965-1972 sprzedano 383 tys. sztuk modelu.

Latem 1972 roku Niemcy zaprezentowali zupełnie nowy wóz klasy wyższej. Mercedes W116 otrzymał niezależne zawieszenie i hamulce tarczowe wszystkich kół. Jego nadwozie mierzyło 496 lub 506 cm długości, 187 cm szerokości i 141 cm wysokości, a rozstaw osi wynosił 286,5 cm lub 296,5 cm. Masa własna wahała się od 1660 do 1965 kg.

Nowy Mercedes 450 SEL 6.9 kosztował 70 tys. marek, podczas gdy podstawowa 280-ka - niespełna 24 tys. Za dodatkowe 18 tys. oferowano... telefon. Wielu klientów skorzystało z opcji 261 (brak emblematów), przez co auto można było zidentyfikować tylko dzięki szerszym oponom i wydechowi.

Z poprzednika zapożyczono udane silniki V8 o pojemności 3,5 i 4,5 litra (odpowiednio, 200 KM i 286 Nm oraz 225 KM i 377 Nm). Wersję podstawową napędzała rzędowa, 2,8-litrowa "szóstka" (od 160 KM i 225 Nm do 185 KM i 238 Nm, z czasem wzbogacona o wtrysk paliwa). W połowie lat 70. pojawił się wariant 6.9 z potężnym motorem V8 o mocy 286 koni (550 Nm), a dwa lata później pierwszy turbodiesel R5 (112-122 KM/230 Nm), zwany 300 SD. Co ciekawe, ten ostatni dostępny był tylko w USA i Kanadzie.

116-ka to nie tylko stylizacyjny i konstrukcyjny przełom w historii Mercedesa - jako jedyny model tej marki, zdobyła w 1974 tytuł europejskiego samochodu roku. W trosce o bezpieczeństwo pasażerów wzmocniono budowę nadwozia, zastosowano miękkie okładziny deski rozdzielczej, a zbiornik paliwa zlokalizowano nad tylną osią. Jako pierwszy samochód świata, Klasa S mogła od 1978 roku zostać uzbrojona w system ABS. Do 1980 roku sprzedano 473 tys. egzemplarzy modelu.

Klasa S na sterydach

Mercedes W126 Mercedes W126 Mercedes W126

Mercedes W126 (1979-1994)

Typoszereg W126 to najpopularniejsza Klasa S w historii (sprzedano 818 tys. limuzyn i 74 tys. coupe).

We wrześniu 1979 roku oczy motoryzacyjnego świata po raz kolejny zwróciły się na Niemców i ich nową limuzynę. Bardziej opływowe, ale utrzymane w duchu poprzednika nadwozie zaprojektował Bruno Sacco, w latach 1975-1999 szef designu Mercedesa i późniejszy "ojciec" modeli W140 i W220. Nadwozie mierzyło 502 lub 516 cm długości, 182 cm szerokości i 144 cm wysokości, a rozstaw osi - 293,5 lub 307 cm (dane dla coupe: 491/183/141 i 285 cm).

Współczynnik oporu powietrza W126 wynosi 0,36 dla limuzyny i 0,34 dla wersji coupe (typoszereg W116: 0,41).

Tym razem inżynierowie skoncentrowali się nie tylko na wyższym komforcie jazdy, ale i na oszczędzaniu paliwa. Dopracowana w tunelu aerodynamicznym sylwetka w połączeniu z lekkimi materiałami konstrukcyjnymi zaowocowały spadkiem apetytu o około 10 proc. Po raz pierwszy zastosowano zderzaki z tworzywa.

Z oferty "eski" wypadły 3-biegowe przekładnie, pojawiły się za to nowe, benzynowe motory R6 (2.6, 2.8, 3.0 i 3.5, 156-188 KM) oraz V8 (3.8, 4.2, 5.0 i 5.6, 204-299 KM), a także turbodiesel R5 (3.0 i 3.5, 125-150 KM), podobnie jak wcześniej sprzedawany jedynie za Oceanem. Topowa 560-ka osiągała na autostradzie prędkość 250 km/h.

Mercedes W126 wyznaczał również standardy w dziedzinie bezpieczeństwa. Na jego pokładzie dostępne były czołowe poduszki powietrzne (kierowcy od 1981 roku, pasażera od 1986), kontrola trakcji czy napinacze pasów.

Rok 1981 to debiut odmiany SEC, czyli jednego z najpiękniejszych coupe w historii motoryzacji. Cztery lata później Niemcy przeprowadzili facelifting "eski". Pojawiły się wersje 420 i 560, zmieniono konstrukcję foteli, poprawiło się również zabezpieczenie antykorozyjne.

Używany Mercedes W126 - OPINIE

Mercedes W140 Mercedes W140 Mercedes W140

Mercedes W140 (1991-1998)

Miłośnicy limuzyn z gwiazdą dzielą się na tych, którzy za ostatniego prawdziwego Mercedesa uważają W126 i na tych, dla których legenda firmy "skończyła się" na modelu W140 (poznaj oznaczenia Mercedesów). Ten drugi przez wielu krytykowany był za zbyt ostentacyjny przepych. Wielki, ciężki, drogi i po raz pierwszy dostępny z silnikiem V12, zadebiutował podczas salonu w Genewie w 1991 roku. Kilkanaście miesięcy później do oferty dołączyło coupe, zwane od 1997 roku CL.

Projekt następcy W126 wystartował w 1981 roku i pochłonął ponad miliard dolarów. Premiera auta opóźniła się ze względu na dopracowanie wersji 600 oraz - jeśli wierzyć plotkom - konieczność wprowadzenia kilku modyfikacji w związku z debiutem groźnego konkurenta z Japonii, czyli Lexusa LS 400. Każda Klasa S z typoszeregu W140 ma podwójne szyby, a wiele egzemplarzy wyposażonych zostało w domykanie drzwi i klapy bagażnika oraz antenki ułatwiające parkowanie.

"Katedra", jak zwą go dzisiaj kierowcy, uchodzi za ostatniego zaprojektowanego z przesadną atencją Mercedesa. Po raz pierwszy uzbrojono ją w systemy Brake Assist (wspomaganie hamowania) i ESP, boczne poduszki powietrzne, Parktronic, automatycznie ściemniające się lusterko wsteczne (regulowane elektrycznie), a także zawieszenie z adaptacyjnym tłumieniem. Przy okazji modernizacji, przeprowadzonej w 1994 roku, 4-biegowe automaty zastąpiono skrzyniami o 5 przełożeniach.

Nie pomylimy się, nazywając Klasę S najlepszym samochodem świata. Wszelka oszczędność w słowach byłaby dla Mercedesa niesprawiedliwa - pisali w 1991 roku dziennikarze niemieckiego "Auto Motor und Sport".

140-ka liczyła 189,5 cm szerokości, 143 cm wysokości i 511 lub 521 cm długości, z czego 304 lub 314 cm przypadało na odległość między osiami. Masa własna wahała się od 1880 kg do 2190 kg. Podstawowe wersje dysponowały rzędowymi "szóstkami" (193-231 KM), a mocniejsze - widlastymi "ósemkami" (279-326 KM). Potężny, 6-litrowy motor V12 generował 408, a później 394 KM. Do wyboru były również dwa turbodiesle. 150-konny silnik R6 o pojemności 3,5 litra ustąpił z czasem miejsca bardziej dynamicznej, 3-litrowej jednostce o mocy 177 koni.

W latach 1991-1998 sprzedano ponad 432 tys. egzemplarzy Mercedesa W140, w tym 26 tys. sztuk coupe.

ZOBACZ TAKŻE:

Mercedes S430 kontra Lexus LS 430

Mercedes S-klasa - ogłoszenia

Mercedes W220 Mercedes W220 Mercedes W220

Mercedes W220 (1998-2005)

Witamy w erze elektroniki (i cięcia kosztów, chlip)! Lżejsza - nie tylko dla oka - "łezka" zrzuciła względem poprzednika ponad 100 kg i kilka centymetrów w każdym kierunku, a mimo to była bardziej przestronna. W ciągu 7 lat znalazła na świecie 485 tys. klientów.

Nowa Klasa S miała 504 lub 516 cm długości, 185,5 cm szerokości i 144,5 cm wysokości. Rozstaw osi to 296 lub 309 cm. Masa? Od 1770 do 2135 kg.

Lista wyposażenia modelu obejmowała dodatki takie jak system COMAND i rozpoznawania głosu, układ chroniący przed skutkami kolizji pre-safe, reflektory ksenonowe, system bezkluczykowy, czujnik deszczu, inteligentny tempomat czy pneumatyczne zawieszenie obniżające się automatycznie po przekroczeniu prędkości 140 km/h. Część z ww. elementów zadebiutowała przy okazji faceliftingu, przeprowadzonego jesienią 2002 r.

Pod maską W220 gościły benzynowe silniki V6, V8 i V12 (197-367 KM) oraz turbodiesle zasilane wspólną szyną. Słabszy z nich - 320 CDI z 6 cylindrami w rzędzie (197-204 KM) - stał się zresztą ulubieńcem klientów. Wersja 400 CDI z motorem V8 (250-260 KM) ustanowiła w klasie limuzyn modę na mocne diesle. Siłę napędową na tylne lub (po raz pierwszy w historii) wszystkie koła przenosiły 5- lub 7-stopniowe automaty. Po raz pierwszy "eską" zajęli się też specjaliści z AMG. Modele 55, 63 i 65 AMG szczyciły się mocą od 354 do nawet 612 koni.

Mercedes S 500 - TEST

Mercedes W221 Mercedes W221 Mercedes W221

Mercedes W221 (2005-)

Dalekowschodnie kształty obecnej Klasy S doskonale wpasowały się między narysowaną po amerykańsku poprzednią "siódemkę" i do bólu niemiecką stylizację Audi A8. Model nie odstaje sprzedażą od uznanych poprzedników i wciąż jest najpopularniejszą limuzyną w klasie. Do końca 2010 roku salony Mercedesa opuściło ponad 380 tysięcy egzemplarzy typoszeregu W221.

W porównaniu do 220-ki, długość nadwozia wzrosła o 3 lub 4 cm długości, szerokość - o 1,5 cm, a wzrost - o 3 cm. Aż o 7 lub 8 cm, zależnie od wersji, zwiększył się natomiast rozstaw osi (303,5 lub 316,5 cm). Efekt? Dodatkowe 4 cm na wysokości ramion i 5 cm na kolana dla pasażerów tylnej kanapy. Masa auta wynosi od 1955 do 2270 kg.

Najjaśniejsza gwiazda Mercedesa w nowej odsłonie zyskała m.in. układ kontroli pasa ruchu i "martwego pola", system monitorujący zmęczenie kierowcy oraz asystent jazdy nocą, adaptacyjne oświetlenie, układ Torque Vectoring Brake (przyhamowuje wewnętrzne koło podczas pokonywania zakrętu) oraz skrzynię biegów sterowaną dźwignią przy kierownicy.

Aktualne wcielenie "eski" to prawdziwa parada nowości, również tych ukierunkowanych na ekologię (czy ujmując rzecz bardziej zjadliwie, na oszczędzanie paliwa). Benzyniaki z bezpośrednim wtryskiem paliwa, 4-cylindrowy turbodiesel 250 CDI, wyposażony w układ selektywnej redukcji katalitycznej turbodiesel 350 BlueTEC oraz "miękka" hybryda 400 Hybrid pomagają obniżyć emisję dwutlenku węgla. W innych celach stworzono potężne wersje AMG (63 z motorem V8 i 65 z podwójnie doładowanym motorem V12).

A zatem, którą z generacji Klasy S uważacie za najbardziej udaną? Zapraszamy do głosowania!

Marcin Sobolewski

ZOBACZ TAKŻE:

Mercedes S 600 Pullman Guard

Autotrader.pl - bezpłatne ogłoszenia motoryzacyjne

Więcej o:
Copyright © Agora SA