Z archiwum moto.pl | Samochody, których nie znasz | Cz. I
Z archiwum moto.pl | Samochody, których nie znasz | Cz. I
Marcin Lewandowski
[06.04.2014] Są samochody, o których większość miłośników motoryzacji nie ma pojęcia, że w ogóle jeździły po drogach. Czy rozpoznasz chociaż połowę? [x]
Talbot Tagora Talbot Tagora
Próba wskrzeszenia legendarnej marki
Mając w głowie francuskie reprezentacyjne limuzyny początku lat 80. mówimy Peugeot 604, Citroen CX, niektórzy dodadzą Renault 30. Ale był jeszcze ten czwarty. To Tagora, projektowany przy pomocy ekierki i siekierki flagowy model marki Talbot. Samochód powstał jeszcze pod okiem Chrysler Europe (Simca), ale ta część amerykańskiego koncernu została sprzedana Peugeotowi, który przywrócił do życia przedwojenną markę.
Tagora zadebiutował w 1980 roku. Mierzył 4,63 m długości i był napędzany dużymi silnikami o pojemnościach 2,2 - 2,7 l. Warto dodać, że napęd wędrował na tylne koła. Duży Talbot nie odniósł sukcesu, przez trzy lata sprzedano niecałe 20 tys. sztuk. Tagora nie był wyjątkiem, żaden Talbot nie spełnił oczekiwań i Peugeot stopniowo "usypiał" kolejne modele. Ostatni osobowy Talbot został sprzedany w 1986 roku.
Firma Glas w latach 50. była znana z produkcji mikrosamochodów o nazwie Goggomobil. W pierwszej połowie lat 60. wypuściła na rynek dwa modele klasy średniej oznaczone jako 1300 (1963 r.) i 1500/1700 (1964 r.). Zadziwiająco podobną ofertę miało w tym czasie BMW, które w 1961 roku zaprezentowało limuzynę 1500, a w 1966 roku mniejsze 1602. Podobieństwo o tyle zadziwiające, że przejęty przez BMW Glas stosował ten sam zabieg stylistyczny, tzw. Hofmeister kink, czyli zadartą ku górze linię okien w tylnych drzwiach. Element ten stał się na długie lata cechą stylistyczną kojarzoną z BMW.
Gdyby nie przedni pas, można by pomylić Glasa 1700 z BMW 1500/1800. BMW wykorzystało to podobieństwo oferując przejętą konstrukcję w RPA jako BMW 1804 i 2004. Pod maską pracowały już silniki BMW. Sprzedaż modelu Glas 1700 zakończono Europie w 1967 roku, ale jako BMW produkowano go aż do 1974 roku.
Glas 1500
Glas 1700
Glas 1700
BMW 2000 SA - Glas 1700 ze znaczkiem i silnikiem BMW na rynek RPA
BMW 1804 / 2004 - pod koniec produkcji pas przedni upodobniono do BMW E12
Wygląda jak samochód zaprojektowany ręką Włocha. To prawda, twórcą nadwozia był Sergio Sartorelli, a auto wytwarzano w zakładach zwanych OSI (Officine Stampaggi Industriali). Jednak od strony technicznej to piękne coupe bazowało na podzespołach Forda 20M, stąd nazwa OSI 20M TS. Trzeba jasno powiedzieć, że był to wspólny projekt z Fordem, a samochody sprzedawano w jego niemieckich salonach sprzedaży. To miało swoją ciemną stronę, gdyż z powodu planów wprowadzenia na rynek modelu Capri, Ford doprowadził do zakończenia produkcji. Firma OSI, która poniosła spore koszty związane z przygotowaniem produkcji, po tym "zagraniu" Forda wycofała się z branży motoryzacyjnej.
OSI 20M TS zadebiutował w Genewie w 1966 roku. Przez dwa lata produkcji powstało około 2,2 tys. sztuk, z czego do dziś przetrwało zaledwie ok. 130 z nich.
OSI 20M TS
OSI 20M TS
OSI 20M TS
OSI 20M TS
OSI 20M TS - prototyp kabrioletu powstał w jednym egzemplarzu w 1967 roku
Firma Reliant kojarzona jest głównie z produkcji małych trzykołowych modeli Robin. Ale na swoim koncie ma o wiele ciekawsze konstrukcje, wśród których wyróżnia się Scimitar, sportowe coupe produkowane od 1964 roku. Cztery lata później w ofercie pojawił się GTE z nadwoziem typu shooting brake. Jak na swoje czasy był całkiem szybki, niska masa (poniżej 1,2 t) i mocny silnik 3.0 V6 Ford Essex zapewniający prędkość maksymalną 120 mil/h (192 km/h).
Choć Scimitary nigdy nie powstawały w dużych ilościach, to w Wielkiej Brytanii auto jest stosunkowo znane. Produkcje utrzymywano aż do 1986 roku, ale w latach 1988-1990 produkowała je jeszcze firma Middlebridge.
Ciekawostką jest fakt, że kojarzone z tym typem nadwozia Volvo P1800 ES zostało zaprezentowane dopiero w 1972 roku.
Jak niezwykłe historie przytrafiają się niektórym modelom samochodów, pokazuje przykład Torino. Wszystko zaczęło się w latach 60., gdy IKA (Industrias Kaiser Argentina) kupił licencję na model Ramblera American (AMC). Samochód nie był dokładną kopią, zawierał podzespoły Ramblera Classic oraz oryginalny, zaprojektowany w Argentynie wygląd przedniego i tylnego pasa. Debiut przypadł na rok 1966. Do napędu posłużyły silniki R6 o pojemnościach 3,0 i 3,8 litra. Nie trzeba nikogo przekonywać, że dziś IKA Torino jest kultowym argentyńskim "muscle carem". Zwłaszcza z dwudrzwiowym nadwoziem coupe.
W 1975 roku IKA została przejęta przez Renault. Odtąd Torino produkowano pod francuską marką. Ostatnie egzemplarze Torino zjechały z taśmy w 1982 roku.
IKA Torino 380 - właścicielem tego egz. był w przeszłości Juan Manuel Fangio
IKA Torino 380 - właścicielem tego egz. był w przeszłości Juan Manuel Fangio
IKA Torino 380 - właścicielem tego egz. był w przeszłości Juan Manuel Fangio
Jego poprzednik zyskał międzynarodową sławę dzięki współpracy z Carollem Shelby. Model 427 jest dziś jednym z najczęściej kopiowanych konstrukcji (głównie poszycie nadwozia) w świecie motoryzacji. Ale mało kto wie, że brytyjska firma AC, konstruktor bazy dla AC Cobry, próbował rozwinąć skrzydła wprowadzając na rynek jego następcę. Projekt zakrojony na szeroką skalę zapowiadał się obiecująco. Nadwozie zaprojektowało włoskie biuro stylistyczne Frua, pod maską sporego GT pracował potężny siedmiolitrowy silnik V8 produkcji amerykańskiej, a całość była składana w Wielkiej Brytanii na podwoziu produkowanym lokalnie. Niestety AC 428, znany też jako AC Frua, nie podbił serc bogatych playboyów końca lat 60. Problemem była wysoka cena. W latach 1965-1973 udało się znaleźć jedynie 81 chętnych.
Sonax Xtreme Do czyszczenia felg Super efekt 500 ml
w okazje.info
Volkswagen SP1/SP2 Volkswagen SP1/SP2
Głód na samochody sportowe
Rynek brazylijski w latach 70. był zamknięty dla samochodów importowanych, co wywołało zapotrzebowanie na samochody sportowe produkowane lokalnie. Dlatego powstało kilku niedużych producentów, ale duzi gracze, głównie Volkswagen, nie mogli przepuścić takiej okazji. Na bazie produkowanego na miejscu VW Type 3, powstał sportowy model z silnikiem 1700. Nazwano go SP2, w latach 1972-1976 powstało ich ponad 10 tys. sztuk.
Za pięknym i obiecującym wyglądem nie szły jednak osiągi. Silnik rozwijał zaledwie 75 KM, przez co auto zyskało przydomek Sem Potencia, (z port.: brak mocy).
W latach 70. Hiszpania była bardzo biednym krajem. Nawet popularne modele Fiata sprzedawane pod marką Seat nie były dla każdego. Rynek domagał się niedrogich, ale stosunkowo pojemnych samochodów i tak narodził się pomysł na model 133. Technicznie była to hybryda, podwozie i silnik pochodziły z modelu 850, nadwozie zaś zaprojektowano od podstaw wzorując się na modelach 127 i 126. 133 wymiarami mieścił się pomiędzy nimi, mierząc 3,45 m długości.
Seata 133 można było spotkać także na innych rynkach, gdzie był oferowany pod marką Fiat. W Europie, poza półwyspem iberyjskim można go było spotkać m.in. w Finlandii. W Argentynie podjęto nawet produkcję 133-ki (Fiat), ale nie odniósł tam sukcesu. W sumie w latach 1974-1979 powstało prawie 200 tys. Seatów 133 i ok. 15 tys. Fiatów w Ameryce Południowej (1977-1982).
Seat 133
Seat 133
Fiat 133 IAVA - topowa wersja produkowana w Argentynie
Talbot Tagora
Talbot Tagora
Glas 1500
Glas 1700
Glas 1700
BMW 2000 SA - Glas 1700 ze znaczkiem i silnikiem BMW na rynek RPA
BMW 1804 / 2004 - pod koniec produkcji pas przedni upodobniono do BMW E12
BMW 1804
OSI 20M TS
OSI 20M TS
OSI 20M TS
OSI 20M TS
OSI 20M TS - prototyp kabrioletu powstał w jednym egzemplarzu w 1967 roku
Reliant Scimitar GTE
Reliant Scimitar GTE
Reliant Scimitar GTE
Middlegridge Scimitar GTE
IKA Torino 380 - właścicielem tego egz. był w przeszłości Juan Manuel Fangio
IKA Torino 380 - właścicielem tego egz. był w przeszłości Juan Manuel Fangio
IKA Torino 380 - właścicielem tego egz. był w przeszłości Juan Manuel Fangio
IKA-Renault Torino 380 w wersji rajdowej
Renault Torino GR
AC 428 Frua
AC 428 Frua
AC 428 Frua Convertible
AC 428 Frua Convertible
Volkswagen SP2
Volkswagen SP2
Volkswagen SP2
Volkswagen SP2
Volkswagen SP2
Seat 133
Seat 133
Fiat 133 IAVA - topowa wersja produkowana w Argentynie
