Produkcja 166-ki ruszyła w 1949 roku, najpierw jako 166 S i Spyder Corsa, a później jako 166 MM z nadwoziami typu Barchetta i Berlinetta. Model dysponował 2-litrowym silnikiem V12 o mocy 140 koni i ważył zaledwie 650 kg. Osiągi? Setka lądowała na liczniku w czasie ok. 10 s, a prędkość maksymalna wynosiła ok. 200 km/h. Ferrari zawdzięcza 166-ce znaczące sukcesy na rajdowych szlakach, m.in. dwukrotne zwycięstwo w wyścigu Mille Miglia, pojedyncze w Targa Florio oraz sukces w 24-godzinnych wyścigach Le Mans i Spa.
Auto z podwoziem numer 0024 to dziesiąty z dwudziestu pięciu wyprodukowanych kiedykolwiek egzemplarzy 166 MM z aluminiowym nadwoziem typu Barchetta (wł. "mała łódź"). Budowę karoserii powierzono zakładowi Carozzeria Touring z Mediolanu. Pierwotnie wóz polakierowano na oficjalne kolory argentyńskiego zespołu rajdowego - żółty i niebieski. Po raz pierwszy pojawił się on podczas paryskiego salonu samochodowego w 1949 roku. Stamtąd "emigrował" do Ameryki Południowej, gdzie wygrał w 1950 roku wyścig Mar del Plata, a rok później wziął udział w wyścigu Mille Miglia. Za kierownicą siadła wtedy Aprile Palmer, która tuż po wyścigu odkupiła "swoje" Ferrari.
W 2004 r. samochód został poddany kompletnej renowacji i polakierowany na czerwień charakterystyczną dla aut z Maranello. Jego licytacja odbędzie się w Arizonie 20 stycznia 2011 r. Szacuje się, że najwyższa oferta przekroczy 2 miliony dolarów.
Duńskie MPK szybsze od Ferrari | Wideo