Są samochody, które zrobiły światowa karierę, czasem w dość zaskakujący dla ich twórców sposób. Jednym z nich jest Ford Falcon, który zainspirował także polskich inżynierów
1999 Ford Focus 1999 Ford Focus
Światowe Fordy
Henry Ford od rozpoczęcia produkcji Modelu T nie ukrywał swoich ambicji stworzenia samochodu "uniwersalnego", doskonale spisującego się na różnych rynkach. Jednak, jak się wkrótce okazało, potrzeby szybko się zróżnicowały i oferowanie jednego modelu na całym świecie stało się nietrafionym pomysłem.
W dzisiejszych czasach "samochód światowy" wraca do łask. Powrotem Forda do tej koncepcji była pierwsza generacja Focusa, którego produkowano bądź montowano w dziewięciu fabrykach na całym świecie, w tym w Europie (Niemcy, Hiszpania) i w Ameryce Północnej (USA i Meksyk). To jednak nie pierwszy model "kompaktowy" tej marki, jaki zrobił karierę na świecie.
Model T był pierwszym samochodem światowym. Oprócz USA produkowano go m.in. w Argentynie, Chile, Australii, Brazylii, Danii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, czy Hiszpanii
Najnowszym globalnym modelem Forda jest Mondeo, w Ameryce Północnej znany pod nazwą Fusion. Spółka Chang'an-Ford produkuje go na rynek Chiński.
Końcówka lat 50. XX wieku w USA należała do coraz większych krążowników szos. Auta rosły, dostawały coraz to większe i coraz mocniejsze silniki, ale tym samym wytworzyła się pewna luka. Nie wszyscy Amerykanie chcieli kupować tak duże samochody, coraz więcej rodzin rozglądało się też za drugim samochodem, który już nie musiał być "reprezentacyjny". Różnica w wielkości pomiędzy autami amerykańskimi oraz tymi z importu coraz bardziej wpływała też na ceny.
Ford w 1960 roku zaprezentował zupełnie nowy "kompaktowy" (w warunkach amerykańskich cudzysłów był zbędny) model o nazwie Falcon. Nie był pierwszy, na rynku obecne już były podobne pod względem wielkości Chevrolet Corvair (1959), Studebaker Lark (1959) oraz Plymouth Valiant (1960).
Ford reklamował Falcona w prosty sposób. Zachwalano wnętrze, które miało być równie przestronne, co w topowych modelach, za to przy znacznie zredukowanych gabarytach zewnętrznych. Skróceniu uległa maska silnika (i tak potrafiąca zmieścić jednostki V8) oraz bagażnik. Tak okrojone nadwozie mieściło się na długości 4,6 m. Dla porównania Focus III z nadwoziem typu sedan mierzy dziś 4,53 m dł.
Założenia konstrukcyjne Forda w połączeniu z ekonomicznymi jak na ówczesne czasy silnikami sześciocylindrowymi okazały się kluczem do sukcesu. Przez pierwsze pół roku Falcony znalazły 500 tys. nabywców. Tempo sprzedaży podniesiono jeszcze oferując coraz to nowe wersje nadwoziowe (2- i 4-drzwiowe wersje sedana i kombi, hardtop, kabriolet oraz dostawcze furgon i pickup).
1960 Ford Falcon - porównanie wymiarów do krążownika szos
2013 Ford Falcon FPV GT R-Spec i 1967 Falcon XR GT 2013 Ford Falcon FPV GT R-Spec i 1967 Falcon XR GT
Australia - na podbój wielkiego lądu
Już kilka miesięcy po premierze w USA, produkcję Falcona (na początku montaż w systemie CKD) rozpoczęto w Australii. Miejscowy zarząd Forda początkowo chciał produkować Zephyra, ale sześcioosobowy Falcon lepiej się zapowiadał w charakterze konkurenta dla doskonale sprzedających się Holdenów i miał szansę konkurować z nimi cenowo.
Pierwsze australijskie Falcony wyjechały z fabryki w Melbourne w 1960 roku. Nie różniły się niczym w stosunku do swoich amerykańskich odpowiedników, choć dilerzy często oferowali mocniejsze tylne zawieszenie, lepiej znoszące bezdroża "outbacku", czy szersze opony. Pod maską pracował rzędowy silnik R6 2.4 o mocy 90 KM, podstawowa jednostka z amerykańskiej wersji.
Choć sprzedaż Falcona nie szła tak, jak spodziewano się po nowym modelu, to z czasem i po wprowadzeniu szeregu zmian stał się on głównym rywalem Holdena. Produkcję zakończono dopiero w 1972 roku, dwa lata po zakończeniu produkcji w USA.
Falcon przez te 12 lat zyskał silną pozycję na rynku i Ford Australia zapragnął jego następcy. W USA Falcona zastąpił model Maverick nie sprawdzający się w charakterze rodzinnego sedana. Dlatego australijski oddział Forda postanowił opracować nowego Falcona we własnym zakresie.
Mimo załamania się rynku rodzinnych sedanów, jak nazywają te auta Australijczycy, w latach 90. trwa produkcja Falconów w kolejnych odsłonach. Produkcję ostatniej generacji Ford Australia zakończy w 2016 roku. Powodem są ogromne koszty produkcji australijskich fabryk.
1960 Ford Falcon - na początku był identyczny z amerykańskim
W 1972 r. zaprezentowano nową generację XA - ten Falcon to już konstrukcja australijska
2012 Ford Falcon - jego produkcja zakończy się w 2016 roku
Jest jeszcze jeden ogromny kraj, dla którego Ford Falcon okazał się ważnym samochodem. To Argentyna. Miejscowy oddział Forda także dostrzegł spory potencjał w amerykańskim "kompakcie" i jeszcze w 1960 roku sprowadził dwie sztuki do testów. Te wypadły pomyślnie i w 1962 roku w Buenos Aires rozpoczęto ich produkcję.
W przeciwieństwie do Australijskiego oddziału Argentyńczycy zdecydowali się na większą jednostkę R6 2.8 a w kolejnym roku ofertę uzupełnił jeszcze większy R6 o pojemności 3,1 litra, który z czasem zastąpił go w roli podstawowej jednostki napędowej.
Swoją popularność Falcon zawdzięcza w dużej mierze masowym zamówieniom służb publicznych. Początkowa seria trafiła na służbę, stając się charakterystyczną żółto-czarną taksówką z Buenos Aires, czy niebieskoczarnym radiowozem. Niestety Falconów używały także paramilitarne służby w okresie argentyńskiego terroru lat 70.
W 1967 roku do oferty dołączyło kombi o nazwie Rural (z hiszp.: wiejski). Jego konstrukcję opracowano w Argentynie i nie ma ono wiele wspólnego z amerykańskim kombi. W ofercie był także pickup Ranchero.
Pierwszych poważnych zmian dokonano w 1973, a w 1978 upodobniono Falcona do nowej stylistyki europejskich modeli, jak Taunus i Granada. Sprzedaż zaczęła wyraźnie spadać w połowie lat 80., ale produkcję utrzymano aż do 1991 roku. W sumie powstało niemal pół miliona argentyńskich Falconów.
Inżynierowie z FSO dostrzegli potencjał w "małym" Fordzie z USA. Poszukując następcy dla wiekowego już FSO Warszawa 223/224 postanowili skorzystać z nowej amerykańskiej konstrukcji. W pierwszej połowie lat 60. do ośrodka badawczo-rozwojowego FSO trafiły dwa Fordy Falcony (sedan i kombi), które rozebrane na części posłużyły jako pomoce przy nowo konstruowanej Warszawie 210. Największe problemy wynikały z różnych systemów miar, pierwotnego (calowego w Falconie) i docelowego (metrycznego w Warszawie).
Warszawa nie miała być kopią 1:1, w stosunku do Forda miała m.in. krótszy rozstaw osi, a polscy inżynierowie postanowili zaprojektować nadwozie od podstaw. Dzięki temu 210-ka wyglądała nowocześnie jak na swoje czasy. Prace nad prototypem zbudowanym w 1964 roku przerwano, gdy zdecydowano się na zakup licencji na produkcję Fiata 125p.
