Samochody, których nie znasz | Cz. III

Są samochody, o których większość miłośników motoryzacji nie ma pojęcia, że w ogóle jeździły po drogach. Czy rozpoznasz chociaż połowę?
1979 Stutz Bearcat 1979 Stutz Bearcat 1979 Stutz Bearcat

Amerykański Rolls-Royce

Marka Stutz pojawiła się na rynku w 1911 roku i zajmowała się produkcją samochodów sportowych i luksusowych. Wielki kryzys zmiótł Stutza w 1935 r., ale nie zabrakło w Stanach ludzi, którzy marzyli o jego reinkarnacji.

W 1968 roku marka Stutz odżyła, a rok później zaprezentowano prototyp luksusowego coupe zwanego Blackhawk przygotowany przez Ghia. Proces produkcji był złożony i drogi. Nadwozia powstawały we Włoszech, były transportowane do USA, gdzie osadzano je na platformie GM i wstawiano potężny silnik V8. Stosowano różne jednostki produkowane przez Forda i GM. Obok Blackhawka w 1970 roku zadebiutowała limuzyna IV-Porte. W 1979 roku do oferty dołączył kabriolet Bearcat odwołujący się nazwą do wyścigowego modelu z 1912 roku.

Chevrolet Malibu - Ogłoszenia

Produkcja była niewielka i opiewała na kilkanaście do kilkudziesięciu sztuk w ciągu roku. Opłacalność produkcji zapewniała astronomiczna cena, za którą można było kupić kilka Cadillaców. Najdroższy Stutz Royale, klasyczna przedłużana limuzyna, kosztował w 1984 roku 285 tys. dolarów. Produkcji zaprzestano dopiero w 1995 roku. Firma jednak nadal istnieje i być może nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa w kwestii produkcji samochodów.

Stutz BlackhawkStutz Blackhawk

Stutz BlackhawkStutz Blackhawk

Stutz IV PorteStutz IV Porte

Stutz RoyaleStutz Royale

Stutz BearcatStutz Bearcat

Vespa 400 Vespa 400 Vespa 400

Zamiast skutera

Ogromne zainteresowanie skuterami w powojennych Włoszech spowodowało, że Piaggio, producent skuterów Vespa, miał spore nadwyżki finansowe. Jednocześnie wiadomo było, że w dalszej perspektywie bogacące się społeczeństwo będzie chciało przesiąść się do samochodów. Wiedząc to Piaggio opracowało mały samochodzik miejski, którego debiut miał miejsce w 1957 roku. Jego produkcję powierzono francuskiemu zakładowi ACMA.

Fiat 500 - Ogłoszenia

Auto nazwano Vespa 400, co jak nietrudno się domyślić pochodziło od pojemności dwucylindrowego silniczka. Była to dwusuwowa jednostka osiągająca 12 KM i gwarantująca ważącemu 375 kg autku osiągnięcie prędkości 80 km/h. Oferowano dwie wersje nadwoziowe zwane Turismo i Lusso (kabriolet).

Vespa 400 była tania jak na ówczesne czasy, a silnik był wystarczający. Jednak debiutujący w tym samym roku Fiat 500 (13 KM) oferował czteromiejscowe nadwozie, przy atrakcyjnej cenie. We Francji klienci także woleli przestronne nadwozie Citroena 2CV, który był droższy zaledwie o ok. 5% od malutkiej Vespy.

Vespa 400Vespa 400

Vespa 400Vespa 400

Vespa 400 vs. Berliet T100Vespa 400 vs. Berliet T100

Alfa Romeo Arna Alfa Romeo Arna Alfa Romeo Arna

Nie chcesz jej poznać

Niezależnie od tego jaki model Alfy Romeo wymienisz, jest on już pożądanym klasykiem (zwłaszcza jeśli jest na chodzie), albo ma na niego zadatki. Jest jeden wyjątek. Model, o którym Alfa chciałaby zapomnieć. Nazywa się Arna.

Alfa Romeo 147 - ogłoszenia

Arna to dziecko nieudanej kooperacji Alfy Romeo i Nissana. Jak powinna wyglądać współpraca Włochów z Japończykami? Każdy powinien zrobić to, w czym jest najlepszy, czyli Alfa powinna była zaprojektować nadwozie, a Nissan dostarczyć podzespoły mechaniczne. Jakimś zrządzeniem losu, albo w wyniku fatalnej pomyłki (może przejęzyczenia, do którego nikt się nie przyznał) stało się odwrotnie. Nissan dostarczył niezbyt wyszukane nadwozie modelu Cherry (N12), Alfa Romeo zaś swoje silniki, skrzynie biegów, przednie zawieszenie i układ elektryczny. Efekt? Samochód miał fatalna reputację, nigdy nie był postrzegany jako prawdziwa Alfa Romeo, a na dodatek jej sprzedaż była podgryzana przez niemal identycznych rozmiarów model 33 produkowany w tym samym czasie.

Przez cztery lata (1983-1987) powstało zaledwie (albo w zasadzie aż) 53 tys. sztuk Arny.

Alfa Romeo Arna 3dAlfa Romeo Arna 3d

Alfa Romeo Arna 5dAlfa Romeo Arna 5d

Alfa Romeo Arna 5dAlfa Romeo Arna 5d

Iż Oda 4x4 Iż Oda 4x4 Iż Oda 4x4

Na orbicie porażki

Moskwicz to marka dobrze u nas znana z czasów Związku Radzieckiego. W 1986 roku na rynku - choć to może za dużo powiedziane - pojawił się nowy Moskwicz Aleko, sprzedawany w swojej ojczyźnie pod wszystkomówiacym numerem 2141. Projekt był niedrogi, gdyż Aleko to jedynie kopia francuskiej Simki 1307/Talbota 1510 i realizowany w prestiżowych stołecznych zakładach w Moskwie. Mniej szczęścia miał projekt Orbita prowadzony w Iżewsku, gdzie produkowano m.in. Moskwicza 412 i jego dostawcze wersje pod marką Iż.

Renault Megane - Ogłoszenia

Iż Orbita miał wg zamówienia władz mieć klasyczny układ napędowy i nowoopracowane nadwozie typu hatchback. Pierwsze prototypy były gotowe w 1977 roku. Podstawowe podzespoły mechaniczne pochodziły z przestarzałego już modelu 412, nadwozie jednak sprawiało sporo problemów. W 1984 roku samochód był gotowy do produkcji seryjnej, ale zbiegło się to w czasie z załamaniem gospodarczym i odcięciem finansowania. Iż Orbita (2126) zaczął zjeżdżać z taśmy produkcyjnej dopiero w 1991 roku. Początkowo była to niemal jednostkowa produkcja, do 1995 roku powstawał średnio zaledwie jeden samochód dziennie. Seryjna produkcja ruszyła w 1997 roku, 20 lat od opracowania pierwszych prototypów. Na tym pech Orbity się nie skończył. Aby sprzedawać auto Iż musiał zmienić nazwę modelu, gdyż Orbit było zarezerwowane przez Ital Design. Tak powstał Iż Oda.

Zakład w Iżewsku na bazie modelu Oda opracował kombi zwane Fabula (21261), pickupa (2717) oraz wersje z napędem 4x4 (wszystkie wersje nadwoziowe). Produkcję zakończono w 2005 roku.

Iż Oda (2126)Iż Oda (2126) - aby obniżyć koszty produkcji m.in. przednie lampy wzięto od Łady Samary

Iż Fabula 4x4Iż Fabula 4x4 (21261) - Zakład w Iżewsku specjalizował się w wersjach 4x4

Iż 2717 pickupIż 2717 pickup - od lat 90. samochody dostawcze zapewniały fabryce w Iżewsku przetrwanie

Iż Orbita (2126)Iż Orbita (2126)

Monteverdi High Speed 375L Monteverdi High Speed 375L Monteverdi High Speed 375L

High Speed po szwajcarsku

To mogłoby być Maserati, albo Lamborghini, ale ten samochód pochodzi ze Szwajcarii. Peter Monteverdi pod koniec lat 60. zrealizował w ten sposób swoje marzenie o zbudowaniu własnego Gran Turismo. Do tematu podszedł profesjonalnie.

Peter Monteverdi nie był tylko marzycielem. W latach 50. zbudował kilka wozów wyścigowych, którymi potrafił się ścigać. Pierwsze podejście do auta drogowego odbyło się w 1961 roku i nazywało się MBM Tourismo. Nazwa oznaczała Monteverdi Binningen Motors. Prawdziwy przełom nastąpił w przypadku modelu High Speed 375. Projekt nadwozia wykonała włoska Frua, a debiut nastąpił podczas salonu samochodowego we Frankfurcie w 1967 roku.

Chrysler Crossfire - Ogłoszenia

Dwudrzwiowe coupe miało bardzo modny wówczas kształt. Podobnie, jak angielski Bristol, czy włoskie DeTomaso, Monteverdi także sięgnął po ogromną amerykańską jednostkę V8. Było to Magnum 440, co oznaczało pojemność 7,2 litra i całkiem żwawe 380 KM. Klienci mieli do wyboru amerykańską skrzynię automatyczną Torque-Flite o trzech przełożeniach, lub pięciobiegową manualną produkcji ZF.

Oferta Monteverdi High Speed 375 była bogata. Oferowano wersje 375S, 375SS, 375L (2+2), 375C (kabriolet) i 375/4 (czterodrzwiowa limuzyna). Coupe i kabriolet można było nabyć z dwoma różnymi pasami przednimi. Do 1978 roku powstało zaledwie ok. 250 sztuk, co przekłada się na wysokie ceny na rynku wtórnym.

Monteverdi High Speed 375SMonteverdi High Speed 375S

Monteverdi High Speed 375SMonteverdi High Speed 375S

Monteverdi High Speed 375CMonteverdi High Speed 375C

Monteverdi High Speed 375/4Monteverdi High Speed 375/4

Monteverdi High Speed 375SMonteverdi High Speed 375S

Dacia 500 / Dacia L stun Dacia 500 / Dacia L stun Dacia 500 / Dacia L stun

Mniejsza od Malucha

Pod koniec lat 80. Dacia opracowała swojego malucha. Lastun mierzył 2,95 m długości mieszcząc czworo pasażerów. Silnik umieszczony z przodu był mniejszy niż ten znany z naszego Fiata 126p. Dwa cylindry o łącznej pojemności 0,5 l oferowały 22,5 KM i rozpędzały małą Dacię do 106 km/h. Nadwozie wykonano z włókna szklanego.

Dacia - ogłoszenia

Dacia Lastun okazała się samochodem mało popularnym. Powodem mogła być m.in. mała przestrzeń oferowana wewnątrz. Dacia jeszcze w 1989 roku testowała prototypy z wydłużoną tylną częścią nadwozia, ale nigdy nie wyszło z fazy prototypu. Po trzech latach zakończono produkcję. Powstało nieco ponad 6,5 tys. sztuk.

Dacia 500 / Dacia LastunDacia 500 / Dacia Lastun

Dacia 500 / Dacia LastunDacia 500 / Dacia Lastun

Toyota Innova FL Toyota Innova FL Toyota Innova FL

Minivan na ramie

Na pierwszy rzut oka ta Toyota to jakiś krewny Avensisa Verso. Co łączy te dwa modele, poza marką? Głównie gabaryty nadwozia, Innova jest bowiem konstrukcją przygotowaną specjalnie z myślą o krajach z marną infrastrukturą drogową.

Przy konstrukcji tego samochodu brano pod uwagę konieczność zachowania prostoty i niskich kosztów wytwarzania. Fabryki otwierano lokalnie (Indie, Indonezja, Filipiny, Wietnam, Taiwan), by ominąć wysokie bariery celne. O trafności tego pomysłu świadczy fakt, że Innova mająca już 10 lat wciąż jest produkowana.

Toyota Verso - Ogłoszenia

Konstrukcję oparto na ramie, napęd trafia na tylne koła, a prześwit jest większy, niż w samochodach osobowych. Sporą część podzespołów pożyczono z Toyoty Hilux 4x2. Oferowane są dwa silniki, benzynowy 2.0 (136 KM) lub wysokoprężny 2.5 D4-D (102 KM). Wnętrze mieści siedmioro pasażerów i cechuje się prostotą. Na wielu rynkach docelowych Innova sprawdza się jako taksówka.

Toyota InnovaToyota Innova

Toyota InnovaToyota Innova

Toyota Innova FLToyota Innova FL

Toyota Innova - wnętrzeToyota Innova - wnętrze

Karenjy Mazana Karenjy Mazana Karenjy Mazana

MadagasCar

Potrzeba posiadania prostego jak budowa cepa i taniego jak barszcz samochodu jest w wielu krajach Afryki ogromna. Co jakiś czas powstają inicjatywy mające na celu zaoferowanie miejscowej ludności takiego pojazdu, czego doskonałym przykładem jest Karenjy, zaprojektowany i produkowany na Madagaskarze.

Karenjy narodziło się w 1985 roku i chociaż zaprezentowano go podczas salonu samochodowego w Paryżu, to mało kto zwrócił na nie uwagę. Samochód oferowany był z napędem 4x2 lub 4x4, z nadwoziem osobowym lub typu pickup do wyboru. Modele z napędem na jedną oś, zwane Iraka, napędzane były silnikiem benzynowym 1.4 o mocy 64 KM (Renault 847), 4x4 zaś, zwane Mazana, wysokoprężnym 2.1 osiągającym 66 KM (Renault 852). Większość elementów mechanicznych była konstrukcji Renault, ramę i nadwozie z włókna szklanego opracowano w Madagaskarskim Instytucie Innowacji. Samochody produkowało samochody przez dziesięć lat. Powodem kłopotów finansowych była niska sprzedaż spowodowana relatywnie wysoką ceną. Ta z kolei była wynikiem niskoseryjnej produkcji (kilkaset sztuk rocznie).

Renault Clio - ogłoszenia

Firmę otworzono ponownie w 1999 roku. Nowym modelem jest Faoka, mały samochód bazujący na rozwiązaniach Renault Express z silnikiem benzynowym 1.1 o mocy 47 KM. Podobnie jak starsze modele konstrukcję osadzono na prostej ramie, a nadwozie wykonano z włókna szklanego.

Ciekawostka I: Karenji to jeden z najmniej znanych Papamobile. Wykorzystano go podczas wizyty Jana Pawła II na Madagaskarze w 1989 roku.

Ciekawostka II: Logo Karenjy to Zebu, lokalny gatunek bawoła.

Karenjy IrakaKarenjy Iraka

Karenjy jako Papamobile Jana Pawła II w 1989 rokuKarenjy jako Papamobile Jana Pawła II w 1989 roku

Fabryka Karenjy w mieście FianarantsoaFabryka Karenjy w mieście Fianarantsoa (za VOA)

Karenjy FaokaKarenjy Faoka

Karenjy FaokaKarenjy Faoka - logo

Karenjy FaokaKarenjy Faoka


ZOBACZ TAKŻE:

Samochody, których nie znasz | Cz. I

Samochody, których nie znasz | Cz. I

Samochody, których nie znasz | Cz. II

Innocenti Coupe i Spider (za innocentispider.co.uk)

Więcej o:
Copyright © Agora SA